Tęsknota tak bardzo boli...:)moja córka opuściła rodzinne gniazdo...poszła w szeroki Świat,aby spełniać nadal swoje marzenia.Tak...tego Ją uczyłam całe Jej młode życie...że marzenia trzeba realizować i wierzyć,że się spełnią.Nie przewidziałam jedneg,że będę tak bardzo to przeżywać:):):)Hmm....może będzie to zaskoczeniem,co napiszę...zawsze uważałam,że rodzicielstwo,jest wielką odpowiedzialnością,że nie sztuką jest mieć gromadę dzieci,ale sztuką jest wychować je,opiekować sie nimi,pomagać i NIGDY nawet w dorosłym życiu,nie zostawiać samemu sobie:)Dlatego mam jedno dziecko i staraliśmy się wychować je mądrze,myślę,że nam się udało.Czas tak szybko mija...i przyszedł dzień,kiedy poszła w Świat realizować swoje dalsze marzenia...Ale,tego smutku..żalu i tęsknoty po prostu nie przewidziałam:):):)
