Czasem gdy dotyka nas coś bolesnego..myślimy..dlaczego JA? dlaczego NAM? i wydaje nam się wtedy,że nasze kłopoty,nieszczęścia,są najgorsze,nie do przetrzymania itd.Dzis przeżyłam dziwne spotkanie..które wywołało u mnie takie refleksje...Od miesiąca czasu ,mam sposobność przebywać z kobietą,która jest cicha,spokojnaMyślałam,że widocznie jest taka,że nie lubi rozmawiać,szanowałam to..Mało się odzywałam,starałam się nie zaprzątać,za bardzo tej kobiecie głowy, moją obecnością.Jak wiemy wszyscy,ludzie są różni,jeden paple bez opamiętania,drugi jest bardziej stonowany,spokojny i ja właśnie myślałam,że mam do czynienia z taką osobą,która lubi spokój,nie chce za wiele mówić o sobie.Aż do dzis.....USLYSZAŁAM- Wiesz, przepraszam,że tak mało się odzywam....ale półtora miesiąca temu, straciłam ukochaną osobę ,z którą bylam od 15 lat....Wieczorem był,a w nocy już Go nie było.Już na te słowa po prostu zamarłam..sluchałam dalej...Ale to nie koniec-(mówiła).W mojej pracy nie powiedziałm nikomu o tym nieszczęściu,nie plakałam,mimo to,moje ciało odmówiło mi posłuszeństwa,zaczełam mieć stany takie, jak przed zawałem..często przez ten ostatni okres, zwalniałam się z pracy i wtedy mój szef z dnia na dzień,zwolnił mnie,mimo że pracowałam tam od 3 lat i byłam dobrym pracownikiem..ale nawet wtedy i tak nie powiedziałam mu z jakiego powodu tak się zachowuję.Ale to jeszcze nie koniec,mówiła dalej....Dwa tygodnie temu mężczyzna u którego wynajmowałam pokój,przyszedł do mnie i oznajmił mi...proszę wybaczyć,ale żenię się i..chcę aby Pani wynajeła sobie inne mieszkanie.W przeciagu półtora miesiąca,straciłam ukochaną osobę,zostałam bez pracy i pozbawiono mnie domu.Każde słowo,każde zdanie tej młodej kobiety,coraz bardziej wprawiało mnie w oslupienie,gdy zamilkła,to ja..nie umiałam wydobyć z siebie żadnego słowa.i tylko jedno przychodziło mi na myśl...Że nie zdajemy sobie sprawy,że inni mają gorzej....Jak często myślimy,że nasze kataklizmy życiowe są najgorsze..a przecież,wystarczy chwila,aby przekonać się,że tak nie jest...
